Wandelen in de natuur brengt je hoofd in beweging. En door met volle aandacht datgene wat je onderweg ziet, voelt, ruikt, hoort en proeft te beleven openen er deurtjes die misschien al lang dicht zaten. Een boom, wolk of pad kan dan ineens gaan fungeren als een spiegel die goed te gebruiken is om frisse ideeën te krijgen. En daarom gebruiken we die spiegel graag binnen wandelcoaching!
Maar waarom trekken we hiervoor nu precies de natuur in? Kan dat niet gewoon in de stad, in winkelstraten, door de achtertuin, in de bijkeuken of gewoon op de bank? Natuurlijk kan dat, maar wanneer we even voorbij huizen en mooi aangelegde achtertuinen gaan, doemen er inspirerende bomen en struiken op. We krijgen gezelschap van dieren. Vrije vogels. Bezige bijen. Veranderende vlinders. Wind speelt door onze haren en zonlicht verwarmt onze voorhoofden. Kom daar maar eens om in een bijkeuken of aan de keukentafel!
Stel je voor. Een man loopt door een stuk bos. Helemaal in zijn eentje. Door de blaadjes en takken strijken zonnestralen over zijn gezicht. Bij een kleine open plek in het bladerdak zien we hem stilstaan en rustig om zich heen kijken. Dan sluit hij een moment zijn ogen om de zon en de frisse ochtendlucht in zich op te nemen. Wanneer hij ze weer opendoet en verder wil lopen begint er boven zijn hoofd plots een lijster te zingen. Hoor je het? Ook hij kijkt omhoog en luistert een aantal minuten ademloos naar het dier. We zien hem peinzen. Waar denkt hij aan? Af en toe verschijnt er een glimlach op zijn lippen. De vogel maakt duidelijk iets los in zijn hoofd, maar wat? Dan steekt hij zijn handen in zijn zakken en wandelt verder. Deze man is niet gek, deze man was in vrolijk gesprek met het bos en daarmee; met zichzelf.
Al kuierend verwonderen we ons om de kleine dingen dichtbij en om de prachtige vergezichten. Denk bijvoorbeeld aan een eenzame mier op de boombast en de wolk boven je hoofd die is opgebouwd uit kleine wolkjes die op zijn beurt weer uit kleinere wolkjes bestaat. En hoezeer je ook je best doet, nergens is meer een perfecte rechte lijn te ontdekken.
Natuur vormt voor steeds meer mensen een onderdeel van een gezonde leefomgeving. Vraag het maar aan al die mensen die je in het bos of in de uiterwaarden tegenkomt; het biedt troost, hoop en voorziet ons van nieuwe ideeën. En gelukkig is er de laatste jaren ook politiek veel meer aandacht voor de natuur en wordt er steeds voorzichtiger mee omgesprongen. Of dit echt lukt is een tweede, maar het is inmiddels wel doorgedrongen dat de natuur voor ons mensen van enorm belang is. De Amerikaanse bioloog Edward E. Wilson sprak zelfs van de zogenaamde ‘biofilie’, de overtuiging dat mensen van nature de behoefte hebben een band te zoeken met de natuur en met andere levensvormen. Nature dus, niet enkel nurture.
Kom dus mee naar buiten allemaal want we varen er wel bij. Het geeft ons rust en lucht als eindelijk weer eens dat deurtje wordt opengezet. En je weet het, als er deuren openstaan kan de wind lekker fris en vrijuit waaien. We hebben het de afgelopen twee jaar allemaal geleerd en we kunnen het niet genoeg herhalen: ventileren is heel gezond. Ook figuurlijk.
